مجتبی خوش نظر

سلام. من مجتبی هستم. الان که این مطلبو دارم مینویسم 19 سالمه.

گاهی افکاری به سرم میاد که فکر میکنم شاید ارزش نوشته شدن داشته باشه. گاهی چیزایی پیدا ممکنه بکنم که به نظرم ارزش ترجمه، بازنشر و این حرفا رو داره. بخاطر همین اینجا میذارم. هر چیزی که به نظرم مفید بیاد. جالب بیاد. بدرد بخور بیاد. گاهی هم از تجربیات زندگیم میذارم. هر چند که من فقط 19 سال سنمه ولی ممکنه یه موقع یه جا به کار کسی بیاد، یا خوندنش جالب باشه. پس مینویسم. بخوام روراست باشم، باید اینم اضافه کنم که گاهی برای تخیله شدن خودم مینوسم.

اما چرا اینجا؟ چرا تو وبلاگ؟

خب راستش من خیلی توی دفتر نوشتم اما همونطور که گفتم این مطالب احتمالا ارزش خونده شدن دارن پس یه چیزی که هست اینه که باید دوباره رجوع کنم به دفتر و بخونمشون ولی خب نمیدونم چرا حوصله‌م نمی کشه. ولی اینجا رو چرا. هی میام چک میکنم چند وقت یه بار. از طرفی انگار اینجا نوشتن یه جور تعهد ایجاد میکنه واسم که بهتر فکر کنم، بهتر بنویسم، بیشتر سعی کنم واسه قوی کردن زبانم و ترجمه مطالب بدردبخور(اینکه از کلمه ی بدردبخور میبینید استفاده میکنم عمدی هست و میخوام تو یه مطلب این کلمه رو قشنگ بشکافم). کلا یه جور تعهد ایجاد میشه واسم انگار. چون فقط خودم نیستم که میرم سراغ مطالب. اینطوری بیشتر به خودم سخت میگیرم.

یکی دیگه از دلایلی که وبلاگو ترجیح میدم به توی دفتر نوشتن اینه که اینجا ممکنه چهار تا دوست هم پیدا کنم.

دلیل دیگه ای یادم نمیاد. امیدوارم این وبلاگ باعث بشه بیفتم تو مسیر و کمکی به شما هم بشه.

بریم که داشته باشیم.